De Correspondent heeft tegenwoordig ook een correspondent Zorgzaamheid, Lynn Berger en wat ben ik blij met haar! Zij geeft antwoord op vele vragen waar ik al zo lang naar op zoek ben en maakt het werk zichtbaar dat ‘het gezin draaiende houden’ heet en altijd als zo vanzelfsprekend wordt beschouwd.
Zo schrijft ze: “De Amerikaanse econoom Nancy Folbre tweette afgelopen najaar: ‘Houd alsjeblieft op met zeggen dat “ouders niet kunnen werken” vanwege de zorg voor kinderen en gesloten scholen’ ‘Zeg, in plaats daarvan, dat “ouders geen geld kunnen verdienen.” Voor kinderen zorgen is werk.’
“Dat is werk, naast alles wat het nog meer is of kan zijn. Volgens Folbre en haar collega’s is het belangrijk om het ook zo te benoemen. Doen we dat niet, dan werken economen met slechts het halve plaatje en nemen beleidsmakers beslissingen op basis van gebrekkige informatie”.
‘Als je een compleet beeld wilt hebben van de economie, dan kan je niet zomaar buiten beschouwing laten wat de helft van de bevolking de helft van de tijd doet’, vat de Zweedse auteur Katrine Marçal het samen in haar boek Who Cooked Adam Smith’s Dinner?”
De NPO zond vorig jaar de documentaire, gemaakt door journalist Liesbeth Staats uit “waarom werken vrouwen niet” uit. Voer voor heel veel discussie en terecht! Vooral pakkend vond ik datgene dat bestuurssocioloog Marc van Ostaijen zei in de 2e aflevering:
“We leggen in onze maatschappij niet alleen de mannen geen strobreed in de weg om te participeren op de arbeidsmarkt (dat is trouwens weer een andere discussie, want die hebben ook weer te maken met allerlei verwachtingen, waardoor ze soms niet eens zorgverlof op dúrven nemen, maar dat even terzijde), maar we leggen het probleem ook nog eens volledig bij de vrouwen. En dat niet alleen, we gaan het probleem ook nog eens individualiseren. “Je bent een verwend prinsesje of je bent niet ambitieus genoeg”. Dat is zo cynisch en zo seksistisch, dat is structurele ongelijkheid”.