Het ritme van de seizoenen, het is iets wat me de laatste tijd enorm bezighoudt. Het voelt altijd zo raar dat we in juni de langste dag al gehad hebben terwijl de zomer nog moet beginnen. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat de seizoenen niet helemaal kloppen. Ligt dat nu aan mij of ervaren meer mensen dit?
Tevreden de herfst in
Nooit eerder heb ik zo’n voldoening ervaren met de komst van de Nederlandse herfst. Nooit eerder heb ik ook zo’n goede warme zomer in Nederland meegemaakt waarop ik met volle tevredenheid kan terugkijken. Het was niet zoals andere jaren waarbij we tevergeefs nog hoopten op een beetje echte zomer.
Vertragingsmodus
De afgelopen maanden heb ik er bewust voor gekozen om weinig te werken tijdens de zomervakantie van de kinderen en stond ik in de vertragingsmodus. En nog velen met mij, want in juli en augustus heerst er over de gehele linie in bedrijven en organisaties relatieve rust. Maar hoe staat dat in verhouding tot de seizoenen? Is de zomer eigenlijk wel de geschikte periode voor vertraging? Ik roep al jaren dat ik in de winter het liefst een winterslaap zou houden. De dagen zijn korter, ik heb minder energie, is dat eigenlijk niet een betere tijd voor vertraging?
Leven en werken volgens de seizoenen
Op zoek naar antwoorden kwam ik na een Google sessie al snel uit op het boek van Jaap Voigt dat gaat over het leven en werken volgens de seizoenen. Dat boek moest ik hebben! En eigenlijk geeft hij al heel snel antwoord op mijn eerste vraag dat het zo raar voelt dat de zomer nog moet beginnen op 21 juni, terwijl de dagen al beginnen te korten. Volgens hem begint de Nederlandse zomer niet op 21 juni, maar is het juist het hoogtepunt van de zomer. De zomer begint volgens zijn theorie al op 5 mei. En op 21 juni, de langste dag, bereiken we dus juist het hoogtepunt van de zomer.
Wij zijn de seizoenen
Volgens Jaap Voigt zijn wij als mensen geneigd om de seizoenen en de wisseling van de seizoenen te zien als iets dat buiten ons om plaatsvindt, waarbij we onszelf buiten de cyclische beleving van de seizoenen stellen. Hij stelt echter dat we als mens de seizoenen zijn. “Ons fysieke lichaam en ons gevoel, ons denken en ons ervaren doorlopen evenzeer de lente, de zomer, de herfst en de winter. In onze cultuur staat het denken vaak zo centraal dat we net kunnen doen alsof we losstaan van de seizoenen. Terwijl we er beter aan doen het denken en ervaren – en zelfs dat waarover we denken – ook aan te passen aan de wisseling van de seizoenen”.
De herfst begint op 7 augustus
Deze theorie bevestigt dus inderdaad mijn gevoel dat de seizoenen niet helemaal kloppen. Het betekent dat het seizoensritme ongeveer 6 weken teruggaat in vergelijking met de seizoensindeling op onze kalender. Ik kijk meteen anders naar buiten. De dagen beginnen te korten en dat klopt dus volgens zijn theorie want we bereiken nu al bijna de hoogtepunt van de herfst, die al op 7 augustus begonnen schijnt te zijn. Volgens de schrijver laat dit zien dat we in feite ons niet volledig bewust zijn wat er in de natuur gebeurt. De winter begint met de donkere dagen van november met het dieptepunt van het licht op 21 december.
Het ritme van de herfst
Uiteraard blader ik door naar wat hij zegt over het ritme van herfst, de periode van nu. Hoe heerlijk is het om een leidraad te kunnen hebben over welk ritme het beste past bij dit moment in de natuur. Volgens het boek is het nu tijd om terug te schakelen en om rustig te werken vanuit je bron.
De herfst is aangebroken. Deze periode staat volgens hem voor het beoordelen wat eigenlijk niet meer bij je past; Dat komt tot stilstand. Soms verdwijnt het vanzelf, soms moet je handelend optreden.